Afgelopen 4 (!?) weken

Heisann!

Zo, dat was een tijd geleden. Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer de laatste keer was dat ik een blog heb geschreven. Ik gok zo'n 3 à 4 weken. Nou ja, geeft niet moet ik alleen wel heel diep graven in mijn geheugen om te bedenken wat ik allemaal had gedaan.

Ergens op een maandagavond ben ik flauw gevallen. Waardoor? Ik heb geen flauw idee. Mijn gastmoeder vond het heel erg nodig dat ik naar een dokter ging maar daar had ik absoluut geen zin in. Ze wou het zo graag dat ik dinsdag toch maar met haar mee ben gegaan. De dokter zei dat ik een te lage bloeddruk had en dat ik meer water moest gaan drinken. Ook wou ze bloedprikken om te kijken of ik misschien een ijzertekort heb. Als ze wat hadden gevonden zouden ze bellen, hoorde ik niks was alles goed. Op donderdag belde ze dus om te zeggen dat ik inderdaad te weinig ijzer in mijn bloed heb en dat ik ijzerpillen moest gaan slikken.

Er waren ook weer een heleboel activiteiten met mijn orkest. Er was een mimrekveld (herinneringenavond) met allemaal foto's en video's van de laatste zomertour. Afgelopen jaar zijn ze naar Bø geweest, dat is een plaatsje hier 2,5 uur rijden vandaan. Aankomende zomer gaan ze naar Bornholm, Denemarken. Als ik zou willen kan ik mee, maar ik weet nog niet zeker of ik dat wel wil omdat de dag dat ze terugkomen is de dag voordat ik vertrek naar Duitsland voor het YES seminar. We hebben ook nog 4 concerten gehad. 1 op Ramstad skole, 1 op Høvik (onze repetitieschool) 1 op Løkeberg skole en 1 op Blommenholm skole. Het orkest heet Høvik, Løkeberg en Blommenholm skolekorps, vandaar dat we daar ook hebben gespeeld. Mijn eerste ervaring met marslopen in Noorwegen heb ik er ook al op zitten. We speelden bij de konfirmasjon van Benjamin, iemand van het orkest. Mijn uniform ziet er bijna hetzelfde uit als die in Nederland maar de manier van beginnen en eindigen en de opstelling is heel anders. In Nederland was ik gewent om bijna achteraan te lopen. Tussen de klarinetten en saxofoons. Dat is gelukkig niet veranderd maar hier lopen we opeens helemaal vooraan. Eerst komen de houtblazers dan het slagwerk en dan de koperblazers. Hier loopt ook altijd iemand voorop die de vlag draagt. En als het juniorkorps ook mee doet loopt er tussen ons orkest en het juniorkorps ook nog een vlag.

Het is zelfs zo erg met me gesteld dat ik een lijstje heb moeten maken met behulp van mijn agenda om te zien wat ik allemaal had gedaan. Maar het is gelukt. Natuurlijk had ik ook in mijn dagboek kunnen kijken maar toen ik gisteren begon te schrijven zat ik op school en nu ben ik weer op school.

Een paar weken geleden op een woensdag zijn we met de klas naar Oslo gegaan om het Ibsen museum en de Nasjonal galleriet te bezoeken. We moesten daar op eigen houtje zien te komen. Voor mij was dat dus de bus. Een andere manier bestond er voor mij niet, nou ja, ik had ook de trein kunnen nemen maar als ik met de bus ging wist ik zeker dat ik mensen uit mijn klas tegen zou komen en dat we precies voor het museum zouden stoppen. Ik vond het behoorlijk lastig om telkens in de bus te moeten betalen en dat dan niet van school terug te krijg en dus besloot ik maar om een buskaart te kopen. Zo'n kaart is 30 dagen geldig, dus ik moet binnenkort weer een nieuwe kopen, maar dan kan je wel heel Oslo en Akershus door crossen met de bus, trein, boot, tram, metro en alles watje nog meer kan bedenken. Nu ga ik dus elke dag met de bus naar school. Het Ibsen museum was wel leuk om te zien. We kregen een rondleiding door zijn huis. Bijna alles was nog origineel. Oh ja, voor de mensen die niet weten wie Ibsen is. Henrik Ibsen is een beroemde Noorse toneelschrijver. Zijn toneelstukken worden over de hele wereld opgevoerd. Mijn Noorse lerares was dan ook heel erg verbaast toen ik zei dat ik nog nooit van hem had gehoord. Het Nasjonal Galleriet was ongelofelijk saai. De vrouw die ons rondleidde vertelde van alles over de schilderijen maar dan wel met zulke moeilijke woorden dat ik ze niet begreep. 45 minuten lang staan en een beetje lopen is nooit leuk.

Op donderdag hadden we Orienteringsdag dat betekent met een kaart en kompas door het bos rennen om posten te vinden. Super saai dus. Samen met Chiara (Italiaanse uitwisselingsstudent) ben ik gaan lopen omdat we er helemaal geen zin in hadden. We hebben er iets minder dan 2 uur over gedaan. Voor de mensen die het precies willen weten 1 uur en 51 minuten. Bij elke post moesten we werd onze tijd geregistreerd en aan het einde kregen we een soort bonnetje mee waar onze precieze tijden op stonden. Het was ook nog eens koud en nat daar in het bos. Dat maakte het er niet leuker op. 's Middags had ik een auditie voor een band van school. Elk jaar wordt een soort van toneelstuk opgevoerd en daar is ook altijd een band bij. Daar had ik me voor opgegeven en auditie gedaan. Een week later kreeg ik de uitslag. Ik was aangenomen!! Afgelopen vrijdag hadden we de eerste bijeenkomst. Niks gespeeld maar wel gezellig gekletst.

Op zaterdag ben ik heel vroeg uit mijn bed gegaan om met de bus naar Oslo te gaan. Samen met Fabian (Duitsland), Laura (Estland), Barbara (Oostenrijk) en Linda (AFS, Oostenrijk) hebben we de hele dag de toerist uitgehangen daarzo. Vanaf de afgesproken plek zijn we eerst met de tram naar de Vigelandsparken gegaan. Een heel groot park in Oslo met allemaal beelden van naakte mensen. Als toerist is het denk ik wel mooi maar ik vond er niks aan. Na het park zijn we eerst met de tram en toen met de bus naar Holmenkollen gegaan. De grote skischans waar alle Noren zo trots op zijn. Toen we daar aankwamen bleek hij gesloten te zijn omdat ze hem aan het verbouwen zijn. Nou ja, geeft niet. Het uitzicht was ook mooi en die skischans is eigenlijk helemaal niet zo bijzonder. Hij is wel hoog en groot maar dat is ook het enige.
Na Holmenkollen zijn we naar de MacDonalds gegaan en wat ik daar ontdekte was wel een beetje vreemd. Als je je eten in de MacDonalds op wil eten moet je meer betalen dan als je het mee wil nemen. Terwijl het dezelfde moeite kost om het klaar te maken. Een Mac voordeelmenu is ook niet echt meer een voordeel menu. Het kost hier 10 euro (!) en dat terwijl je hier nog minder patatjes krijgt in je bakje. We zijn in het rådhus geweest en in een paar toeristenwinkeltjes. Daar hadden ze zelfs boeken over Noorwegen en Oslo in het Nederlands. Toen was het tijd om de eerste naar het station te brengen. Laura moest weer op tijd thuis zijn. Via de grote winkelstraat, Karl Johans-gate. In het station bij een cafeetje hebben we warme chocolademelk gedronken. Daarna zijn we naar het nieuwe operagebouw gelopen. Daar zijn de Noren ook al zo trots op. Het is gewoon een groot wit gebouw met een schuin dak waar je op mag lopen. Het uitzicht vanaf daar is ook mooi. Ik heb nog geen enkele plaats ontdekt waar je geen mooi uitzicht hebt. Barbara hebben we op de metro gezet en Laura op de boot. En toen het moeilijkste, waar was mijn bus. Na bijna half Oslo door gelopen te zijn (valt wel mee hoor, maar het klinkt gewoon leuk) hadden we hem dan eindelijk gevonden. Buschauffeurs spreken super slecht engels. Dacht je net dat alle Noren goed waren in engels, kunnen geen van de buschauffeurs engels.

Op zondagochtend kreeg ik een sms'je van mijn contactpersoon, dat ze zouden gaan wandelen met 2 kleine kinderen. Zo af en toe komen die kinderen bij hun en mijn contactpersoon had gezegd dat als ze er waren dat ze mij zou uitnodigen om ook te komen en ze te leren kennen. Helène en Kathinka, 8 en 6 jaar, zijn super schattig. Eerst een beetje verlegen, maar als het ijs gebroken is kunnen ze niet meer ophouden met praten. Tijdens het wandelen vonden ze een balk om overheen te lopen. Een van de 2 vroeg of ik haar kon helpen, vanaf toen heeft ze mijn hand volgens mij ook niet meer los gelaten. Toen we thuis waren gingen ze mijn haren vlechten en 'Skal vi danse' kijken. Tijdens de reclame gingen we gezellig samen dansen. Super schattig.

Ergens op een dinsdag (dagen onthoud ik wel maar je data niet, het zou dus goed kunnen zijn dat dit geen chronologische volgorde is) hadden we een presentatie voor religie. Het onderwerp was saai, dus daar ga ik niet te lang bij stil staan. Maar mijn groepje vond het wel een goed idee als ik de conclusie ging doen. Nou ik vind het goed, we hadden een conclusie gemaakt in het Noors en die moest ik maar vertalen zodat ik het kon presenteren. Daar had ik niet echt zin in dus heb ik het maar in het Noors gepresenteerd. Mijn hele klas was verbaasd dat ik in het Noors begon te praten en dat het blijkbaar ook nog goed was. Ik weer helemaal blij natuurlijk.

Niet afgelopen weekend maar dat weekend daarvoor hadden we de 6-ukerssamling. Of eigenlijk een 11-ukerssamling. We hadden dus een weekend met YFU om bij te kletsen en te praten over hoe het gaat enzovoort. Dat weekend moest eigenlijk na 6 weken maar toen was de kulturkveld waar ik over vertelde een paar bloggen geleden. Ze hadden dus de kulturkveld en de 6-ukerssamling omgewisseld. Ach wat geeft het ook. Na 11 weken is het ook gezellig. Om 10 uur ging de trein vanuit Oslo weg. 1 iemand had te trein gemist en moest de eerst volgende nemen die pas een uur later ging. Met een klein groepje (7 mensen) zaten we in die trein. We gingen trouwens naar Råde, niet dat dat heel erg interessant is om te weten, want Råde is een gat, net als de Wijk maar Råde heeft geen winkels. Een typisch Noors plaatsje dus. 1 iemand woont in Råde, voor iemand anders was het handiger een andere trein te nemen en de rest werd gebracht door hun gastouders. In Råde aangekomen op het station (vreemd zeg, we gingen met de trein) stonden er al mensen op ons te wachten met auto's om ons naar de hytte te brengen. Deze keer was er wel stromend water en het was super groot. Op zondag was het Halloween daarom vierden we het op zaterdag. Iedereen was in een apart pakje verkleed. Nou ja, bijna iedereen. Verkleedkleren kopen voor maar 1 keer vond ik wat overdreven en hier in huis is helemaal niks. Gelukkig heb ik wat van Aleksandra kunnen lenen. Oh ja, 's middags hadden we een soort van speurtocht gedaan met allemaal vragen en opdrachten die we moesten doen. Het groepje dat de meeste punten had kreeg een prijs. De eerste opdracht was dat we een groepsnaam en dansje moeseten bedenken. Wij waren Fiskeboller (ze zeggen dat het vis is, maar het smaakt nergens naar), een ander groepje heette Nonstop (soort van m&m's) en de laatste heette Skinkeost (blijkbaar een soort van kaas). Wat hadden we allemaal met eten. Raad eens wie de meeste punten hadden met de opdrachten, FISKEBOLLER!!! Als prijs kregen we een zak met snoep. Niet verkeerd natuurlijk als je bedenkt dat het in Noorwegen heel gewoon is om alleen maar snoep te hebben op zaterdag. Zondag gingen we buiten wandelen en nog meer praten in onze reflectiegroepen. Natuurlijk moesten we ook weer onze spullen inpakken en de hytte schoonmaken.

Afgelopen vrijdag had ik het laatste van de 4 concerten. Deze was in Blommenholm skole. De muziek die we speelden was niet zo moeilijk. Het was Michael Jackson en wat latin muziek.

Zaterdag ben ik samen met Hannelore (België en Laura (Estland) naar Sandvika storsenter gegaan om te winkelen. Het was heel gezellig. Ik heb 3 truitjes, 1 t-shirt, en nog wat spulletjes gekocht.
Zondag ben ik naar het theater geweest samen met 4 klasgenoten. Iemand uit onze klas speelde mee in een musical, dus gingen we bij haar kijken. Ik verstond niet heel veel van wat ze zeiden maar ik begreep wel waar het over ging. Dat vond ik wel verrassend om dat te ontdekken. Zat ik daarzo kwam ik er tot mijn grote schrik achter dat ik begreep waar ze het over hadden. Ik helemaal blij natuurlijk.

Gegroet iedereen, ik ben weer klaar met vertellen. En zo te zien is het nog wel een behoorlijk verhaal geworden. (Ik dacht eigenlijk dat ik nauwelijks meer wat zou weten.)