Karin was op bezoek :D

Halla!

Vandaag woon ik precies 7 maanden in Noorwegen. Dat betekent dat ik nog 3,5 maand te gaan heb.
De afgelopen tijd heb ik niet echt heel veel meegemaakt, in mijn ogen dan, en om nou alle super kleine details te gaan opschrijven vind ik overbodig geworden. Heel Noorwegen stond de afgelopen anderhalve week op z'n kop. Het WK skiën werd namelijk hier in Oslo gehouden en de Noren zijn misschien nog wel gekker met skiën dan Nederlanders met voetbal. De officiële (Noorse) naam is VM Oslo 2011. VM staat voor VerdensMesterskap, wat dus hetzelfde betekent als WK. Afgelopen zaterdag ben ik er ook gaan kijken. Met een paar vriendinnen zijn we eerst naar oslo gegaan en vervolgens zouden we de metro naar Sognsvann nemen om vanuit daar skiënd naar Holmenkollen te gaan. Maar toen we in Oslo waren besloten we om maar gewoon de metro naar Holmenkollen te nemen. Vond ik niet heel erg want vooral het naar beneden skiën vind ik ongelofelijk moeilijk. Als je in Noorwegen zegt dat je gaat skiën bedoelen de meeste mensen daarmee dat ze gaan langlaufen. Het was super warm toen we daar aan het kijken waren. Het was 7 graden boven nul. We konden gewoon in onze trui buiten zitten. We hadden warme chocolademelk, brood en chocola meegenomen om te eten en drinken. Iemand was ook zo slim geweest om een radio mee te nemen zodat we de wedstrijd ook nog konden volgen als de skiërs weer uit beeld waren. Dat was ook hard nodig want we keken bij de 30 km langlaufen voor vrouwen en we zagen ze 2x per rondje. Dat is in 5 seconden zijn alle skiërs voorbij en dan heb je weer ongeveer een kwartier pauze voordat ze nog een keer voorbij komen. Dat was niet zo heel erg want de stemming was heel erg goed.

In de voorjaarsvakantie, of eigenlijk de donderdag daarvoor, is Karin hier geweest!! Het was super gezellig. Op donderdag hebben Heidi, Elsie en ik Karin opgehaald van het vliegveld. Ik had van te voren al bedacht hoe ik zou gaan reageren als ik haar weer na 7 maanden zou zien, maar het lukt me niet om het te visualiseren. Toen ik Karin uit de deur zag lopen ben ik naar haar toegerend en heb haar een knuffel gegeven. In de trein naar huis, ja we gingen met de trein dat was het makkelijkst en het goedkoopst, hebben we de hele reis gekletst. Volgens mij hebben we geen enkel moment onze mond kunnen houden.

Op vrijdag moest ik gewoon naar school en heb Karin gewoon meegenomen. Ik had van te voren al een mailtje naar m'n lerares gestuurd of het goed was als ze mee ging, en ik kreeg een wel heel kort antwoord terug: She is welcome. Eigenlijk schrijf, mail en zeg ik nu alles in het Noors behalve bij de Engelse les en tegen mijn engels lerares omdat we daar verplicht worden om in het Engels te praten. Na schooltijd zijn eerst naar Bekkestua geweest om een buskaart te kopen waarmee Karin dan de hele week overal naar toe zou kunnen en daarna zouden we naar Sandvika gaan om te 'shoppen'. Maar de bus die we zouden nemen zou pas over een half uur gaan en er stond al wel een bus die naar Oslo ging dus zijn we daar maar ingestapt en hebben we Oslo onveilig gemaakt.
We hadden het plan om op zaterdag weer terug naar Oslo te gaan omdat daar zo veel te zien en te doen is dat dat niet allemaal in die paar uurtjes kon, maar we waren nogal laat uit ons bed en we moesten om 4 uur weer terug zijn dus we hadden besloten om naar Sandvika te gaan. Dat is wat dichterbij. 's Avonds hadden we een verjaardag van een van m'n Noorse ooms. We gingen naar opa en oma om daar te dineren. Daar waren we dan met de hele familie en Karin. Bij verjaardagen moet je je meestal netjes aankleden. Karin had niks bij zich dus heeft wat van mij geleend. Niet dat mijn kleren netjes zijn, maar goed.

Zondag hebben we voor Jezus gespeeld. We zijn naar Veritas gelopen om daar vervolgens het water op te gaan. We hebben een wandeling daar gemaakt. Over het ijs, natuurlijk. Het was heel erg bijzonder en speciaal om daar te kunnen kopen. In de zomer varen daar gewoon boten maar nu waren er wandelpaden in de sneeuw op het ijs uitgezet. We zijn eerst een stuk het meer opgelopen, van kerstboom naar kerstboom. Er waren een paar mensen aan het ijsvissen. Die hadden een gat in het ijs gemaakt en daar steken ze dan hun hengel doorheen. Er waren ook mensen die een vuurtje hadden gemaakt. Hoe ze dat gedaan hadden weet ik niet. Ik vind het zelf nogal een vreemde gedachte dat je een vuurtje kunt maken op ijs en sneeuw. Daarna zijn we naar Sandvika gelopen. Daar hebben we beltegoed voor mij gehaald bij een winkel die alle dagen in de week geopend is. En ik heb mijn contactpersoon gebeld om een afspraak te maken wanneer we langs konden komen. Ze had namelijk aangeboden om daar te komen eten.

Op maandag zijn we weer naar Oslo gegaan. Maar deze keer om wat toeristische attracties te bekijken. We zijn eerst naar Holmenkollen (een skischans) gegaan. Of eigenlijk, we hebben het geprobeerd. Ik was daar al een keer eerder geweest en toen gingen we met de bus vanaf Majorstuen. Dat wou ik deze keer weer doen maar het stond niet op internet. Daar stond alleen dat je een metro kon nemen maar vanaf daar moest je ongeveer 20 minuten lopen. Dat wou ik niet want die bus die stopte precies voor de skischans. Toen we in de bus zaten kwamen we allemaal borden tegen met Holmenkollen erop die de andere kant op wezen. Dus we zijn maar uitgestapt en hebben de borden gevolgd. We hebben ongeveer een half uur gelopen en toen kwamen we, je raad het vast wel, bij het metrostation uit. Daar hing een kaart die we even hebben bestudeerd en toen bleek dat het helemaal niet zo ver weg was. Met 5 à 10 minuten waren we bij de schans. We hadden dus beter de metro kunnen nemen. Dat hebben we op de terugweg ook wel gedaan want we waren helemaal moe van het lopen. De metro was trouwens wel een beetje vreemd want hij ging bijna de hele weg boven de grond en niet onder de grond zoals we dat gewend zijn. En nee, dit was geen tram. Die hebben ze in Oslo ook wel maar die zien er echt anders uit. Na Holmenkollen zijn we naar Vigelandsparken gelopen. Daar lag een heleboel sneeuw en het was koud. Het was ook niet heel erg bijzonder om te kijken naar wat rare beelden. Het schijnt er in de zomer wel heel erg mooi te zijn.

Op dinsdag hebben we overdag niet zo veel gedaan. Thuis een beetje rond gehangen. Maar 's avonds zijn we naar de bioscoop geweest. Voor we naar de bios gingen zijn we nog even naar Sandvika storsenter (het overdekte winkelcentrum) om gewoon wat rond te lopen. We hebben daar eigenlijk niet zo veel bijzonders gedaan. Om 6 uur begon de film. We hebben 'Another year' gezien. Het was een beetje een oude mensen film, maar hij was toch leuk.

Op woensdag zijn we naar mijn contactpersoon geweest. Daar gingen we avondeten en ze stelden voor om naar Oslo te gaan om te kijken naar de ijssculpturen die ze hadden neergezet voor het VM. We hadden afgesproken om naar Sandvika te gaan en dan met May Britt mee te rijden naar huis. Daar gingen we spaghetti eten. In Oslo aangekomen merkte we dat ze nog bezig waren met de opening van het VM. We zijn daar even bij gaan staan maar ze waren al met het laatste liedje bezig. We zagen niet zo heel erg veer, je moest er voor betalen om binnen de hekken te komen en dan zag je wel wat. Toen zijn we met de hele mensenmassa langs de ijssculpturen gelopen. Allemaal waren ze gebaseerd op schilderijen van Edvard Munch. In het eerste sculptuur zaten foto's verwerkt waar schilderijen op stonden en ergens anders stond een sculptuur met het hoofd van het schilderij 'Skrik', beter bekent in Nederland als 'De schreeuw'. Natuurlijk moesten we wel even foto's maken van alle kunstwerken.

Donderdag was alweer de laatste dag van Karins vakantie hierzo. Eerst zijn we Oslo ingegaan. Ik wou nog een cadeautje voor Karin kopen en volgens mij deden we nog wat, maar dat weet ik niet meer. Zal dat ook wel niet zo belangrijk zijn geweest. Karin heeft haar koffer ingepakt en om 5 uur hebben we de trein naar het vliegveld genomen. Deze keer moest ik alleen mee en moesten dus ook samen maar uitzoeken hoe het op het vliegveld werkte. We liepen gelukkig gelijk de goeie kant op en we hadden ook al snel het incheckapparaat gevonden en toen hadden we nog een heleboel tijd over. We hebben gezellig eerst op de grond gezeten en daarna op een bankje. Daarna vond ik het wel eens tijd worden dat Karin naar de douane zou gaan. Niet dat ik het erg had gevonden als ze langer was gebleven maar er stond op een bord waarop stond dat ze om half 8 het vliegtuig in moest, achteraf bleek dat we dat bord verkeer hadden begrepen en dat ze uiterlijk om half 8 achter de douane moest zijn. Ach ja, iedereen kan een foutje maken. Toen Karin uit zicht was ben ik terug gelopen naar de trein. Wel met tranen in m'n ogen, want ze had van mij eigenlijk helemaal niet weg gemogen.

Vorige week donderdag moest ik naar Oslo, naar het YFU kantoor. Ik was niet bij het mid-yearseminar in Tromsø geweest omdat ik met de revy in het zelfde weekend moest spelen en dat belangrijker vond. Het seminaar was eigenlijk verplicht maar samen met mijn bandsjef ben ik bij de rektor geweest om te vragen of hij niet iets kon regelen. Daar is een heel proces achteraan gekomen maar uiteindelijk mocht ik dan toch hier blijven. Maar ik moest wel ongeveer weten waar ze het over gehad hadden dus hadden we afgesproken dat ik vorige week donderdag dat zou komen inhalen. Om 12 uur zou ik daar zijn, maar slimme Petra had heel goed de weg uit gestippeld die ze moest lopen maar kon het uiteindelijk toch niet vinden. Bij een tramhalte heb ik op de plattegrond gekeken en bleek dat ik al veel te ver gelopen was. Waarschijnlijk ben ik vanaf het begin al de verkeerde kant opgelopen. Ik heb het wel weten te vinden en zo heel erg te laat was ik niet. Het had ook niet uigemaakt als ik een half uur later zou zijn gekomen want ze moesten eerst nog lunchen. Eerst heb ik maar geholpen met de tafel dekken en heb daarna gezellig met ze mee gegeten. Om half 2 begonnen we dan eindelijk met praten. We hebben het gehad over de verschillen tussen Nederland en Noorwegen, vooroordelen en communicatie. Over alle onderwerpen hebben we een hele tijd gepraat. Pas om half 4 waren we klaar.

Bij het korps zijn we druk bezig met het oefenen voor het voorjaarsconcert. Een paar mensen hebben een solo stuk. En ik ook!! Mijn stuk is helemaal niet moeilijk, op 2 of 3 maten na dan. Met datzelfde muziekstuk ben ik ook solist bij een ander orkest. Het Høvik janitsjarkorps. Dat is het orkest waar je naar toe kan als je te oud bent voor het orkest waar ik nu in speel. Bij die van mij mag je blijven tot je van de videregående skole, middelbare school, af bent en daarna kun je naar een janitsjarkorps. Waar dat woord nou voor staat weet ik eigenlijk niet. Oh, even snel opgezocht op google translate en die zegt dat het blaasorkest betekent. Een harmonieorkest dus.


Nou heb ik volgens mij niet zo heel erg veel meer te vertellen. Dus ik zeg hastalafista tot de volgende keer maar weer.