Revy

Hallo allemaal!

Het heeft een tijd geduurd, ik weet het. Maar ik heb er een goeie verklaring voor.

Sinds de kerstvakantie zat ik elke dag op school. Ja dus ook in de vakantie en weekenden. Ik had namelijk een tijd geleden auditie gedaan voor de revyband (revueband) op school en ik was goed genoeg. Maar dat verhaal heb ik al een keer geschreven.
Eerlijk gezegd zag ik er in het begin heel erg tegenop. Ten eerste omdat ik de eerste paar dagen ziek was en ik eigenlijk dacht dat ik heel erg ver achter zou liggen en ten tweede omdat ik dacht dat het heel erg moeilijk zou zijn. Dat was het allebei niet. We gingen naar muziek luisteren en de tonen proberen te vinden die we leuk vonden om te spelen. In het begin was het vooral gezelligheid en leerde we 1 liedje per dag of 1 in 2 dagen. Maar later werd het toch wel wat serieuzer. De blazers/strijk gingen meestal op de gang of in de aula zitten met een paar laptops en het combo bleef in ons bandlokaal zitten. Op schooldagen repeteerde we van 5 tot 10 uur en in het weekend van 12 tot 7, behalve in de laatste anderhalve repetitie week, toen bleven we tot een uur of 2 in de nacht. In die week ben ik ook niet zo veel naar school geweest. Of ik lag te slapen, of ik ging het eerste uur naar school en was zo moe dat ik weer naar huis ging om te slapen. De school zegt er ook helemaal niks van als je niet op school bent. Ze vinden het je eigen verantwoordelijkheid of je naar school gaat of niet.

Na de zeer vermoeiende repetitieweken was er dan eindelijk de première!!! Het was helemaal uitverkocht en de krant was er zelfs bij. De krant schrijft altijd een recensie en geeft een cijfer. De Aftenposten (de grootste krant hier in de omgeving) geeft alleen een recensie en een cijfer. De Budstikka maakt ook filmpjes en foto's.
De video's: http://www.budstikka.no/ungdom/se-revyvideoer-fra-valler-1.5982828
De foto's: http://www.budstikka.no/bildeserier/familiemoro-i-valler-revyen-1.5981890
De recensie: http://www.budstikka.no/bildeserier/familiemoro-i-valler-revyen-1.5981890
Ik geloof niet dat jullie iets van de recensie zullen begrijpen. Maar het komt er op neer dat niet alle toneelspelers op hetzelfde niveau presteerde en de band helemaal geweldig was vooral omdat we zo veel verschillende blaasinstrumenten hadden. Als je precies wil weten wat ze schreven moet je google translate gebuiken. Ik moet ook zeggen dat we fantastische muziek speelde. We speelde 'cell block tango' van de film Chicago maar ook de theme song van 'family guy' en 'think twice' van Celine Dion maar ook achtergrond muziek als bibbedi babbedi boo, tetris, the entertainer, amelie en ga zo maar door. Tussen alle sketches speelden we ook nog als opvulling stukjes van 'uprising' van de band Muse, maar ook pirates of the carribean en de intro van wonderchild. Veel verschillende soorten muziek dus.

Na de première, die op maandag was, hadden we een premièrefeest. Ze hadden een zaal en DJ gehuurd. Het is hier normaal dat je je eigen drank koopt, vooral omdat het zo duur is en omdat je pas mag drinken als je 18 bent. Bij de ingang kreeg je dan ook een stempel als je 18 of ouder was zodat je binnen ook drank kon kopen. Toen we net de schooldeuren uitliepen werden de eerste blikjes bier al open getrokken. En toen moesten we de bus nog in naar Oslo. Het is verboden om te drinken op openbare plekken en dus ook in de bus. Dus veel mensen hadden hun drank in hun jas gestopt zodat het niet opviel of het zat in een plastic tas. Binnen in de zaal moesten we onze jassen en tassen inleveren. Toen mochten we eindelijk beginnen met het echte feest vieren.

Tijdens de laatste voorstelling is het traditie om wat te klieren. Een paar liedjes speelden we wat sneller dan normaal waardoor de mensen die de rekwisieten op het podium zetten een beetje in de stress schoten. De geluidstechnicus zegt aan het begin altijd een welkomstwoord en had bij de laatste voorstelling de echo aan gezet, zodat het heel erg grappig klonk. Tijdens the entertainer had de pianist (die nu keyboard speelde) de piano ingesteld op voices, het klonk zo grappig dat het voor ons bijna onmogelijk was om te spelen. We waren de hele tijd aan het lachen.
Noren zijn wel van de feestjes en grijpen dus elke gelegenheid aan om een feest te geven. Na de laatste voorstelling hadden we dus ook weer een feestje omdat het afgelopen was. Eerst gingen we naar iemands huis om te drinken en gezellig te doen. En toen kwam de grote schok voor mij. Het eerste huis waar we naar toe gingen waren de overburen van mijn eerste huis. Ik had dus even bij ze aan kunnen bellen om ze gedag te zeggen. Zullen ze vast leuk hebben gevonden, het was ongeveer 12 uur toen ik op dat idee kwam en was onderhand al een beetje aangeschoten. Daarna namen we een taxi naar het tweede huis. Het was te ver om te lopen en we waren allemaal niet nuchter meer. Ik wist niet waar we waren maar er waren wel mensen die dicht bij me woonde, lucky me. Rond een uur of half 3 ben ik naar huis gegaan samen met een jongen uit mijn klas, lopend en niet wetend waar ik was. Gelukkig wist hij het wel.

Woensdag hadden we weer fagdag (dat heb ik elke woensdag maar meestal is het niks bijzonders om te vertellen) en deze keer was het een keertje leuk! We hadden Noors. Had ik eigenlijk al uitgelegd wat een fagdag is? Kan ik me niet meer herinneren. Nog maar een keertje dan. Elke woensdag hebben we maar 1 vak we beginnen dan om half 9, zoals gewoonlijk, en zijn klaar om 2 uur. Heel vermoeiend meestal, en niet heel erg leuk. Een fagdag is ook de ideale dag om op excursie te gaan. Dat doen we eigenlijk ook heel erg veel. Maar nu terug naar woensdag. We hadden dus Noors, filmanalyse. Eerst kregen we een presentatie van een uur over de verschillende soorten van filmen en nog meer dingen die ik niet meer kan herinneren. Daarna moesten we een sketch maken. De klas werd in 3 groepen verdeeld en we kregen allemaal een opdracht. De eerste groep kreeg de terroristische leraar en de andere 2 weet ik niet meer. Die van ons dus ook niet. Ik weet alleen dat ik in het Nederlands moest praten en boos moest klinken en daarna met mijn Noors boek mocht gooien. Helemaal geweldig dus. 't was eigenlijk best wel lastig om gewoon maar in het Nederlands te praten terwijl je weet dat niemand je verstaat. Ik kon het over het weer hebben maar ook over de troep die op mijn kamer ligt. Iedereen begon te lachen toen ze me in het Nederlands hoorde praten. Stiekem moest ik ook wel lachen maar dat paste niet bij mijn rol. Vorige week woensdag zijn we met geschiedenis naar het holocaust-centrum geweest. De heen weg gingen we met de bus die school had geregeld, maar de terugweg moest je zelf maar uitzoeken. In het centrum vond ik het een beetje saai.

Groetjes uit het hoge noorden (waar nog steeds sneeuw ligt :D )