Hytte

Hejhej,

Ik moest wat gebeurtenissen verzamelen om weer een weblog te kunnen schrijven. Naar mijn idee maak ik niet zo veel bijzonders mee, alles wordt een beetje gewoon voor me. 
Voor ik het vergeet te zeggen, ik heb een nieuw telefoonnummer. Als je hem wil hebben moet je maar vragen.

Tot mijn grote verbazing zag ik net dat ik nog helemaal niet heb gezegd dat ik heel erg blij ben met alle reacties die ik telkens krijg. Ze zijn super leuk om te lezen.

Mijn laatste weblog sloot ik af met: morgen misschien naar Zweden. Daar ben ik ook inderdaad geweest. Eerst gingen we nog naar Frederikstad om handbal wedstrijden van Marie te kijken. Ik heb me er ongelofelijk verveelt. Ik vind handbal best wel een saaie sport. Voor de toeschouwers die niks met handbal hebben wordt het alleen spannend als er een bal in het publiek gegooid word, dan is het de kunst om die bal te ontwijken Na de eerste wedstrijd ben ik samen met Ulrik en Henrik ben ik nog de oude stad in geweest. Het was een mooi stadje maar er was niet heel veel aan om daar te lopen. We liepen de eerste de beste konditorei binnen om te eten. Mannen hè. We zijn daar ook in een klein museumpje geweest. Het was een walvisjachtmuseum. Super zielig! Aansluitend liepen we een walvisjachtboot op. Ik had er even over gedacht niet mee te gaan op die boot. Maar heb het uiteindelijk wel gedaan. De boot bleef wel aan de kant liggen hoor. Het idee alleen al dat met die boot walvissen gevangen worden vind ik al niet leuk. Toen we terug waren in de sporthal moesten er nog 2 wedstrijden gespeeld worden. Met een beetje muziek luisteren en proberen de spelregels te achterhalen ben ik de tijd verder door gekomen.
En toen op naar Zweden. Ik had geen idee wat we daar nou weer gingen doen. Ik dacht eerste gewoon een ritje door de natuur maken, bleken we naar zo'n super grote winkelcentrum te gaan. Veel noren gaan naar Zweden voor vlees en alcohol omdat dat daar veel goedkoper is. Men zegt dat de Zweden naar Denemarken gaan en de Denen naar Duitsland. En waar blijven de Nederlanders in dit hele verhaal. Juist, nergens. Bij de H&M heb ik 2 t-shirtjes gekocht en bij een hele grote snoepwinkel 700 gram snoep. Of eigenlijk heb ik dat gekregen. We mochten allemaal voor 50 kronen snoep kopen dat was dus gelijk aan 700 gram.

Zondag, maandag en dinsdag waren niet heel erg bijzonder. School, muziek luisteren en veel thuis zijn omdat er maar zo weinig school was, voor mijn gevoel dan.

Woensdag ben ik met school naar Eidsvoll geweest. Dat is de plaats waar de

(Toen ik gisteren klaar was met deze weblog schrijven en op bewaren drukte wilde hij hem niet opslaan. Toen ik net opnieuw inlogde om opnieuw te beginnen zag ik tot mijn grote verbazing dat tot hier wel bewaard was gebleven. Gelukkig, hoef ik alleen maar het grootste deel van mijn blog nog een keer te typen.)

Maar Eidsvoll is de plaats waar de grondwet van Noorwegen werd getekend in 1814. In de zaal waar het zich allemaal heeft afgespeeld gingen we de tekening naspelen. Bij binnenkomst kregen we allemaal een kaartje met een naam en een nummer. Aan de hand van dat nummer kon je je plaats vinden in de zaal. Op alle bankjes waren dezelfde kaartjes vastgemaakt waar die nummers opstonden. Sommige mensen hadden ook nog wat tekst. Gelukkig ik niet want ik kan echt voor geen ene meter Noors lezen.
Nadat we terug waren op school moest ik op Hanne wachten. Zij is een meisje uit mijn wiskunde klas. Samen zouden we bij haar thuis wiskunde gaan oefenen want donderdag hadden we een toets. Hanne was in Oslo geweest met een ander vak. Doordat haar bus wat laat weg ging hebben we nauwelijks geoefend maar zijn we bijna gelijk begonnen aan het avondeten. Hanne heeft me na het eten naar huis gebracht met de auto. Hier in Noorwegen mag je al oefenen met autorijden als je 16 bent. Iemand die langer dan 5 jaar een rijbewijs heeft moet dan op de bijrijdersstoel zitten. We gingen een beetje laat van huis weg dus ik schoot een beetje in de stress want ik zou weer opgehaald worden voor orkestrepetitie. Net op het moment dat mijn lift wou vertrekken kwamen wij aan. Dus snel mijn spullen omwisselen en in de volgende auto stappen.

Donderdag had ik dus een wiskunde toets. Hij ging echt super slecht. Sommige vragen snapte ik wel maar wist ik niet hoe ik het moest uitrekenen, andere vragen begreep ik de vraag niet maar wist ik achteraf wel hoe ik het moest uitrekenen en de meeste vragen snapte ik gewoon alles niet. Bij Noorse les (de cursus van 4 keer op school met alle uitwisselingsstudenten) moesten we zinnen maken met werkwoorden die op een lijst stonden die we gekregen hadden. Matteo (uit Italië) maakte een zin: Jeg snødde i går. De vertaling daarvan is: Ik sneeuwde gisteren. Wij lagen allemaal in een deuk. Alleen Matteo snapte niet wat er verkeerd aan was. Gelukkig moest hij ook heel hard lachen toen we vertelden wat het betekende.

Vrijdag gingen we bij engels een deel van de film Hamlet kijken. Moeilijke Engelse taal en Noorse ondertiteling zijn niet mijn sterkste punten dus de helft van de film ging compleet aan me voorbij. Ik heb toen ook mijn eerste cijfer terug gekregen. Het was een 2+. Schrik niet, het gaat hier maar tot de 6. Een 2 is dan nog steeds niet heel erg goed, maar die + maakt het weer wat positiever.

En toen... herfstvakantie! Een beetje vroeg voor Nederland maar we zijn natuurlijk een paar weken eerder begonnen. Zaterdag, zondag en maandag waren nogal saai. Dinsdag zijn we naar het hutje op de hei vertrokken. In het Noors noemen ze dat een hytte. We vertrokken toen het al donker was dus we kwamen ook in het donker aan. Onderweg hebben we nog ergens boodschappen gedaan omdat we nul komma nul eten en drinken mee hadden genomen en we moesten natuurlijk ook nog avondeten dus zijn we naar de pizzeria gegaan. Tijdens het eten werd ik gebeld maar omdat ik het nummer niet kende had ik maar niet opgenomen. Er is hier een handig smssysteem als je een nummer hebt en niet weet wie er achter dat nummer zit. Je hoeft alleen maar een smsje te sturen naar 1880 met het telefoonnummer in het berichtje en je krijgt gelijk bericht terug wie er achter het nummer zit. Mijn anonieme beller bleek iemand uit Kristiansand te zijn. In het pikkedonker reden we ergens een klein paadje op zonder dat ik wist waar we waren. Via een nog kleiner paadje liepen we met al onze bagage, nog steeds in het donker, naar het hutje. Na een tijdje had ik de hoop al opgegeven dat er een wc zou zijn, want ik wist al dat er geen stromend water zou zijn en wel elektriciteit. Gelukkig was er wel een wc. Hij was buiten en leek op zo'n wc die ze in oude kastelen boven de gracht hebben. Hier zat er geen water onder de wc maar gewoon grond. Naast het huisje was een heel groot meer. Het water stond wel heel dichtbij, het bleek ook 1.5 meter hoger te staan dan normaal. De kamer waar ik sliep moest ik samen delen met Marie. Het was een stapelbed zonder trappetje. Ik moest natuurlijk boven slapen dus moest elke keer springen om in mijn bed te komen. Nou wil het ook zo zijn dat ik niet rechtop kon zitten in mijn bed omdat ik anders met mijn hoofd tegen het plafond zou stoten.

Woensdag ben ik samen met Heidi en Henrik gaan wandelen op de berg achter het huisje. Het was regenachtig dus laarsjes en jasje aan en lopen dan maar. Ik ben nog nooit zo blij geweest met gewone regenlaarzen. Het maakt niet uit wat voor weer het is, Noren gaan altijd naar buiten. Je kon tijdens het lopen heel goed zien wat loof- en naaldbomen waren. De loofbomen waren al geel geworden en de naaldbomen blijven groen. Het was echt prachtig om te zien.

Donderdag gingen we echt bergbeklimmen. Dus... wandelkleren aan en op naar de Gaustatoppen. Uhm... 1 probleempje, ik heb geen wandelkleren. Schoenen had ik al wel gekocht. Ik had een soort van wollen maillot geleend, mijn joggingbroek moest ik aan en mijn fleecetrui. Bij de berg aangekomen werd me aangeraden om ook mijn regenbroek aan te doen omdat mijn joggingbroek natuurlijk niet waterafstotend is. Eigenlijk had ik ook nog een muts en handschoenen mee moeten nemen. Maar eigenwijs dat ik ben, met een muts op zul je me niet snel zien lopen. De handschoenen had ik maar wel voor de zekerheid in mijn jaszakken gestopt. Wat was ik blij dat ik die muts niet had meegenomen. Tijdens het lopen kreeg ik het zo ongelofelijk warm dat het zelfs prettig was om met blote handen sneeuw vast te pakken. Ja, er lag sneeuw op die berg. Het was eigenlijk niet echt sneeuw, het was meer ijs. Eeuwige sneeuw dus. Die regenbroek had ik ook wel uit kunnen trekken maar dan had ik daarmee in mijn handen moeten lopen, want de rugzakken zaten vol. Vraag me niet met wat allemaal. Het uitzicht op de top van de berg was geweldig. Je kon 1/6 van heel Noorwegen overzien. De weg naar boven duurde ongeveer 3 uur, naar beneden 'maar' 1.5 uur. Je kon het eigenlijk geen weg noemen. Je liep de hele tijd over stenen en sneeuw. Nergens was een echt pad gemaakt. En dan denk je maar 1 berg op te moeten. Nee hoor, we moesten via de eerste berg naar de andere lopen, want die 2e was de berg die we uiteindelijk op wilde.

Vrijdag kwam oma met haar broer langs. Oma is eigenlijk een Duitse maar woont in Noorwegen. Ze woont hier al weet ik veel hoe lang en spreekt perfect Noors. De broer woont nog steeds in Duitsland. De helft van de gesprekken gingen dan ook in het Duits en de andere helft in het Noors. Na een tijdje werd het zo verwarrend dat ik af en toe het Duits en Noors niet eens meer uit elkaar kon houden.

Dat was het wel weer zo'n beetje. Oh ja, gisteren hebben we alles weer ingepakt en zijn we weer naar huis gegaan.
Er staan ook weer foto's op mijn site. Voor alle niet zo slimme mensen en iedereen die nog nooit foto's heeft gekeken: http://petrainnoorwegen.mijnalbums.nl/

Toedeledokie en tot ziens maar weer!