Het einde komt in zicht :(

Haihai allemaal!

Met nog minder dan 2 weken op de klok voor ik weer naar huis ga, vond ik het wel eens tijd om terug te gaan kijken op wat ik allemaal heb gedaan het afgelopen jaar. Sommige dingen hebben waarschijnlijk nog wel wat uitleg nodig :P

Gisteren zat ik een beetje voor me uit te staren en te denken wat ik nou eigenlijk had gedaan. Voor mij is het allemaal een beetje gewoon geworden maar van mijn lijstje schrok ik toch wel een beetje. Ik heb namelijk muziek gemaakt, muziek gemaakt en muziek gemaakt. Ten eerste in mijn geliefde orkest, daarna in de revyband en later in nog een ander orkest. Ik heb 3 weken lang in dezelfde rode broek gelopen, ik heb voor het eerst gelanglauft en voor een langere tijd op slalomski's gestaan. Ik heb 45 minuten lang in m'n ondergoed in de klas gezeten, minimaal een kwartier in m'n ondergoed buiten gestaan. Ik ben van gastgezin gewisseld. Ik heb kerst en sinterklaas gevierd met cadeautjes, in ijskoud water gezwommen voor 1 mei. Ik heb strengen marsrepetities gehad, het WK skiën in het stadion gezien. Natuurlijk heb ik vrienden gemaakt en Noors geleerd. Ik heb in de bergen gewandeld. Ik heb op rommelmarkten gewerkt, tot m'n heupen in de oude boeken en ander afval gestaan. En natuurlijk heb ik bezoek gekregen van Karin, Marijn, Maud en Winus! En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Maar dit waren wel een beetje de hoogtepunten tot nu toe.

Oke, en nu de uitleg. Ik snap dat jullie zullen denken: waarom gaat ze in haar ondergoed in de klas zitten. Nou dat zal ik vertellen. Een hele tijd geleden heb ik geschreven over dat ik dit jaar Russ zou zijn, in mijn vorige blog stond het ook. Russ zijn is een status die je hebt aan het eind van je middelbareschool tijd. De laatste 3 weken van het laatste schooljaar ben je Russ. Iedereen loopt in een speciale rode, blauwe of zwarte broek, maakt soort visitekaartjes voor kleine kinderen en feest de hele tijd. Natuurlijk is alles niet verplicht. Ik ken genoeg mensen die zo'n broek gewoon te lelijk vinden om aan te trekken en daarom lopen ze er niet in. Sommige mensen hebben groepen gevormd en met die groep een bus of vann (zo'n autobusje achtig ding) gekocht. Die helemaal versierd met het logo/naam van hun groep en muziekinstalaties en feesten daar bijna dag en nacht in. Veel mensen doen dat ook niet omdat dat ongelofelijk veel geld kost. De meeste mensen die een bus hebben gekocht betalen 10 tot 20 duizend euro per persoon. Deze hele periode bestaat vooral uit alcohol, feesten en seks. En alle fanatiekelingen doen daar dan ook rustig aan mee. Elke school heeft een Russebestuur en er bestaat ook nog een hoofdbestuur. Het hoofdbestuur heeft een lijst met opdrachten gemaakt die Russen kunnen uitvoeren. Bij die opdrachten hoort een voorwerp die je aan het touwtje van je Russepet kunt vastmaken. Snappen jullie het nog? Elke Russ heeft ook een pet gekocht in dezelfde kleur als je broek. Ik heb dus een rode. Aan die pet zit een heel lang touw waar je die voorwerpjes kunt vastmaken. Als je buiten in een meer hebt gezwommen voor 1 mei mag je er een ijsstokje aan vastmaken. Voor 15 minuten naar een glas water kijken en denken dat hij gaat zweven mag je een toverstaf vastmaken. En zo zijn er nog meer van dat soort opdrachten. Veel van die opdrachten hebben ook te maken met seks. Seks hebben met de president van het hoofdbestuur is een witte champagnekurk. Maar ook zijn er een heleboel die te maken hebben met drinken. Zoals drink een 0,33 l bierblikje leeg zonder handen, dan mag je een etiket vastmaken.
Ik heb ook een paar van dat soort gekke dingen gedaan. Ik ben gaan zwemmen voor 1 mei (ijsstokje), ik heb (met de helft van mijn klas) in m'n ondergoed in de klas gezeten voor 45 minuten (een labeltje van een onderbroek). Ik heb ook onder m'n tafel gezeten 45 minuten lang (liniaal). Ik heb 15 minuten naar dat glas water gekeken (toverstaf), elke dag van de Russetijd die rode broek aan gehad (een stukje stof). Ben niet in aanraking gekomen of dicht bij een gevecht geweest (peace teken).

De grote feestdag in Noorwegen is 17 mei. Dan vieren we dat op 17 mei 1814 de grondwet werd getekend. Alle kinderen van de basisschool lopen dan in een parade. Allemaal heel netjes verkleed. Meisjes in jurken of een budad (kledendracht) en jongens in... nou ja ook nette kleren. Het muziekkorps gaat voorop en zo maken ze een hele tocht door de omgeving. Omdat ik Russ was ging ik meelopen met het korps in mijn Russekleren. Samen met een ander meisje uit het korps die ook Russ was zijn we wat gaan klieren. Eerst naar achter in de optocht lopen naar de basisschoolkinderen om kaartjes uit te delen en op de grond gooien, maar ze mogen ze niet oppakken. Daarom is het extra leuk om dat wel te doen. Later zijn we bij de tambour-maître gaan lopen en zoveel mogelijk gedaan om de optocht te verstoren.

Na 17. mei had ik nog 2 dagen school. Woensdag en donderdag. Op donderdag hadden we maar tot 11 uur les en daarna gingen we op het schoolplein dansen met de hele school. Het waren dansen zoals de troika en polka. Super grappig om dat een keer te hebben gedaan. Er zitten niet zo heel veel leerlingen op mijn school dus iedereen paste prima op het schoolplein.

Ergens heb ik ook nog een zomerfeest gehad met YFU. Er waren niet heel erg veel uitwisselingsstudenten maar dag gaf niet want ik had veel bij te praten met ze, de laatste keer dat ik ze gezien was was net voor kerst. Al een half jaar dus. Er waren ook nog andere mensen die wat met YFU hebben. Zoals gewoonlijk was het super gezellig. Ida (een van de vrijwilligsters) nodigde ons ook uit voor die zaterdag om een film te komen kijken en pizza te eten. Het was heel erg gezellig. Ik kan de titel van de film niet meer herinneren, maar het ging over de Irak oorlog.

Afgelopen donderdag ben ik naar Oslo geweest met een Pools meisje. Op dinsdag had ze gevraagd of ik mee wou naar een voorstelling op woensdag avond maar ik kon niet mee omdat ik zelf een concert had. We hadden met de oudste groep (Tvunget av Mor) een optreden in het bejaardentehuis. Het was heel erg gezellig en sommige oudjes gingen mee dansen. Heel grappig om te zien. Maar nu terug naar dinsdag. Ik stelde voor om een andere keer af te spreken. Ik had toch geen school meer en had niet zo veel te doen. Dus donderdag hadden we om 4 uur in Oslo afgesproken. Mijn trein had 25 minuten vertraging maar ik had expres een trein eerder genomen. Om precies 4 uur stond ik op centraal station. Maar geen Aleksandra te bekennen. Beetje rondlopen, even op andere plaatsen kijken misschien dat ik me vergist had in de plaats. Maar ik kon haar echt niet vinden. Ik had bedacht dat ik maximaal een half uur zou wachten en anders alleen Oslo even in te gaan om wat spulletjes te kopen. Gelukkig kwam Aleksandra na 25 minuten aangelopen, haar trein had ook vertraging. We zijn naar een cafeetje gegaan om wat te drinken en bij te praten. Haar had ik al vanaf de 6-ukerssamling, een bijeenkomst die eigenlijk na 6 weken moest plaats vinden maar die bij ons pas na 11 weken was, niet meer gezien. Ze reist heel veel door Europa. Ze heeft zelf een vliegbrevet en vliegt vaak in zweefvliegtuigjes. Dus bij veel YFU bijeenkomsten kon zij niet zijn. Na dat cafeetje hebben we nog wat rond gelopen en uiteindelijk hebben we de laatste boot naar een schiereiland genomen. Op dat schiereiland hebben we ook weer wat rondgelopen en hebben daarna de bus terug naar het centrum genomen. Pas om 23:23 uur nam ik de trein terug naar huis.

Oh ja, ik heb ook nog examen gedaan. Misschien ook niet onbelangrijk om dat op te vertellen. 7 juli moest ik naar school om een boekje op te halen. Daarin stonden verhalen die we bij ons examen moesten gebruiken. We kregen 24 uur de tijd om die verhaaltjes te lezen en meer informatie te vinden, dat is niet ongebruikelijk hier. Het examen bestaat namelijk uit verhaaltjes en artikelen schrijven. Mijn gevoel zegt niet zo veel over hoe ik mijn examen heb gemaakt. Morgen (of eigenlijk vandaag al) komt mijn cijfer op internet te staan.

Vorige week vrijdag had ik de keus tussen naar een klassenfeest gaan en naar een gratis concert gaan. Eerst heb ik me lang vastgehouden aan de gedachte dat ik eerst dat klassenfeest had afgesproken en dat ik daarom niet naar dat concert kon maar daar heb ik toch maar vanaf gezien. Gewoon omdat ik totaal geen zin had ik een klassenfeest en ik zeker wist dat het leuk zou worden bij het concert waar ik dan heen zou gaan met 7 andere uitwisselingsstudenten. Om 4 uur hadden we in Oslo afgesproken. Dus ik ging naar het trein station om de trein te nemen. Kom ik daar aan wordt er omgeroepen dat er geen treinen rijden door een signaalstoring. Toen maar snel naar de bus gelopen zodat ik nog enigszins op tijd zou zijn. Maar doordat er geen treinen reden waren de bussen overvol en reden mij zo voorbij. Nieuw plan! Lopend naar Sandvika (maar 15 minuten van waar ik was) en daar de bus nemen. Gelukkig had ik toen meer geluk, want er ze hadden een extra bus ingezet die precies voor mijn neus stopte zodat ik daarin kon stappen. Ondertussen had ik wel al iemand gesmst dat ik te laat zou zijn. Ik was gewoon 3 kwartier te laat! Das toch niet te geloven. Door de slimheid van iemand hebben we een beetje voor gedrongen in de rij van het concert. Er stond een enorme rij en als we achterin zouden staan hadden we nooit de kans gehad om bij de goeie plaatsen te komen. Dus we hebben voorgedrongen en hebben elkaars handen vastgehouden zodat we elkaar niet kwijt zouden raken. Het was een geweldige avond en ik heb er dan ook geen spijt van dat ik naar het concert ben gegaan en niet naar het klassenfeest.

Op zaterdag ging ik naar een verjaardags/afscheidsfeest van een uitwisselingsstudent van school. Veel mensen die daar waren kende ik al. Rond een uur of 3 's nachts vond ik het wel eens tijd geweest om naar huis te gaan (moest namelijk nog 40 minuten lopen). Tot mijn grote verbazing was het buiten al zo licht dat toen ik thuis kwam ik het gevoel kreeg dat ik terug kwam van school. Niet alleen doordat het zo licht was maar ook omdat ik totaal niet moe was.

Vandaag heb ik mijn laatste orkestrepetitie gehad. Er is niet echt bij stil gestaan dat het mijn laatste keer was want ik zie ze vrijdag toch weer. We moeten dan namelijk om half 6 's ochtends al op het vliegveld staan om naar Brighton te vliegen. We gaan 5 dagen op zomertour. Ik heb er super veel zin in, maar het word ook de laatste keer dat ik ze hier zal zien. Ze hebben al wel plannen gemaakt om volgend jaar naar Nederland op zomertour te gaan :D Me happy!

Maar het is alweer veel te laat en ik weet ook eigenlijk niet waarom ik nu nog wakker ben maar ik ga slapen.
Toedeledokie!